Een paar weken geleden publiceerden we een Sigma 24mm 1.4 Art vs Canon 24mm f/1.4L II praktijktest. We hebben toen beide lenzen uitgeprobeerd op een camera met een volformaat sensor (Canon 5D mk3) en op een camera met een kleinere APS-C sensor (Canon 650D). We merkten dat Sigma met de 24mm f/1.4 Art opnieuw een kunststukje heeft afgeleverd. Nadat we eerder al verrast waren door de extreem goede bouw- en beeldkwaliteit van de Sigma 35mm f/1.4 Art en de Sigma 18-35mm f/1.8 Art, kwam dit natuurlijk niet meer als een donderslag bij heldere hemel. Maar het blijft een opmerkelijke prestatie.
Binnenkort publiceren we een test van de Sigma 24mm f/1.4 Art op een Canon 5D mk3, maar eerst willen we een lans breken voor de kwaliteitsbewuste fotograaf die een camera heeft met een APS-C sensor. Voorzien van een goed objectief levert een camera met een APS-C sensor (Canon 70D of Canon 7D mk2) bij een 24 mm brandpuntsafstand (38mm volformaat equivalent) opnames met een hogere beeldkwaliteit dan vrijwel alle objectieven (vast en zoom) bij een brandpuntsafstand van 35 of 40mm op een camera met een volformaat sensor.

Sigma 24mm F1.4 DG HSM Art @ Canon 650D

Bouw en autofocus

Het Sigma 24mm 1.4 Art objectief is perfect afgewerkt. Het heeft een slijtvaste metalen vatting, die dankzij een speciale behandeling extreem nauwkeurig en duurzaam (al kunnen we dat laatste niet testen) is. De lensbody is gemaakt van TSC (Thermisch Stabiel Composiet), wat ongeveer dezelfde uitzettingscoëfficiënt heeft als aluminium. Dat is belangrijk, omdat vrijwel alle lenzen zowel uit metalen (aluminium) als kunststof onderdelen bestaan. Bij objectieven kan de precisie door temperatuurswisselingen afnemen als materialen met verschillende uitzettingscoëfficiënten zijn toegepast. Met TSC weet Sigma een extreem hoge mate van mechanische precisie te bereiken. In vergelijking met polycarbonaat, een veelgebruikt materiaal voor lensbodies, is TSC elastischer en vervormt het minder. Op de lens zit 1 schakelaar (AF/MF). Ingebouwde beeldstabilisatie ontbreekt, net zoals op vrijwel alle groothoelenzen die er nu op de markt zijn. 

De Sigma 24mm f/1.4 DG HSM Art bestaat uit 15 elementen in 11 groepen. Drie FLD ('F' Low Dispersion) lenselementen en vier SLD (Special Low Dispersion) lenselementen minimaliseren chromatische aberraties. Al dat glas maakt een lens natuurlijk wel zwaarder. Met 665 gram is het Sigma-objectief ongeveer net zo zwaar als de Canon 24 mm f/1.4 L II, maar lichter dan de Sigma 18-35mm f/1.8 Art (810 gram). Een degelijk lensetui en een bloemvormige zonnekap worden bij aanschaf meegeleverd.

De HSM (Hyper Sonic Motor) is stil en snel. Er is een nieuw 'full-time manual'-scherpstelmechanisme ingebouwd waarmee je naar handmatige scherpstelling overschakelt door eenvoudig aan de scherpstelring te draaien, zelfs als de schakelaar op de lens op AF staat. Handmatig scherpstellen met een lekker brede scherpstelring, verloopt heerlijk gedempt en soepel.

Sigma 24mm f/1.4 Art @ Canon 650D, 100 ISO, f/1.4, 1/125

Lichtafval

Bij een objectief met een grote diameter neemt de helderheid naar de randen van het beeldvlak bijna altijd fors af ten opzichte van het beeldcentrum. Als je niet corrigeert voor lichtafval, is er vrijwel altijd bij volle opening lichtafval te herkennen bij lichtsterke lenzen. Zeker als je een camera met een volformaat sensor gebruikt. Gebruik je een lens op een camera met een APS-C sensor die ontworpen is voor gebruik op een camera met een full-frame sensor, dan ben je wat lichtafval betreft spekkoper. Zelfs bij weinig licht (binnen of buiten) en als je de Sigma 24mm f/1.4 Art gebruikt bij volle opening, maak je contrastrijke opnamen zonder zichtbare lichtafval.

Vervorming Sigma 24mm 1.4 Art

Vervorming, die vaak voorkomt bij groothoek objectieven, laat zich niet corrigeren door te diafragmeren. De Sigma 24mm F1.4 Art vertoont een minimale tonvormige vervorming over het gehele beeldvlak. Het is zo weinig, dat je er in de praktijk nooit last van zal hebben.

Overstraling

Scherpte

Sigma legt de lat hoog. En dat komt ook tot uiting in onze meetresultaten. De scherpte in het centrum is bij volle opening opmerkelijk hoog voor een lichtsterk 24mm objectief en bereikt bij f/2.8 de maximale scherpte. De scherpte aan de randen en in de extreme hoeken bereikt bij f/4 de hoogste scherpte. Dit zijn echt fabuleus goede resultaten.

Sigma minimaliseert lensaberraties naar eigen zeggen met behulp van de laatste technologie en kennis, heeft dit objectief een uitzonderlijke weergave en ultrahoge scherpte, zelfs tot in de hoeken van het beeld. Kwaliteitscontrole is streng. Het door Sigma ontwikkelde MTF-meetsysteem gebruikt de 46 megapixel Foveon sensor om alle afzonderlijke Sigma Art 24mm f/1.4 DG HSM-objectieven te controleren, voordat ze de fabriek verlaten.

Geen chromatische aberratie

Drie FLD ('F' Low Dispersion) elementen en vier SLD (Special Low Dispersion) elementen moeten chromatische aberraties tegengaan. Met name longitudinale chromatische aberratie, die moeilijk softwarematig is te corrigeren, komt veel voor bij lichtsterke objectieven (<f/2.8). In het hele beeld kan je dan paarse randen (voor het scherpstelpunt) en groene randen (achter het scherpstelpunt) zien. De Sigma 24mm f/1.4 Art vertoont misschien wel de minste longitudinale chromatische aberratie (ook wel "kleurbokeh"genoemd) van de lichtsterke groothoeklenzen die we tot nu toe hebben getest. Het is er wel, maar veel minder storend aanwezig dan bij andere lichtsterke lenzen. Knappe prestatie.
Ook "ordinaire" laterale chromatische aberratie, te herkennen aan rode en blauwe randen bij scherpe contrastovegangen in de hoeken van het beeld, zijn al bij het lensontwerp geminimaliseerd. De opnamen zijn hierdoor scherp en contrastrijk.

Bokeh Sigma 24mm 1.4 Art

Naast sensorgrootte, brandpuntsafstand en het aantal diafragmalamellen zijn de kwaliteit van de toegepaste lenselementen en het afronden van de diafragmalamellen misschien nog wel belangrijker voor de uiteindelijke kwaliteit van de bokeh. Er zijn veel lenzen - ook met een langere brandpuntsafstand - met asferische lenselementen die op een camera met een full-frame sensor een minder mooie bokeh opleveren dan de Sigma 24 mm f/1.4 Art op een Canon camera met een kleinere APS-C sensor. Als je dicht op je onderwerp kruipt, want een 24mm heeft een relatief grote scherptedioepte, wordt je door de Sigma 24mm f/1.4 Art beloond met een boterzachte bokeh.

Conclusie Sigma 24mm 1.4 Art test met Canon 650D

Gebruik de Lensvergelijker of kijk in ons overzicht van geteste objectieven om dit objectief te vergelijken met andere objectieven.

Testcamera: Canon 650D

WYSIWYG score: Deze tabel geeft de prestatie weer van dit objectief als je de bestanden in de camera opslaat als jpg, waarbij je alle beschikbare in-camera lenscorrecties hebt aanstaan. Deze score geeft je voor deze objectief / testcamera combinatie: "What you see is what you get".

Voordelen

• Sublieme bouw- en beeldkwaliteit
• Opmerkelijk hoge centrumscherpte bij volle opening
• Extreem weinig kleurbokeh
• Fantastische prijs- kwaliteitsverhouding
• Sigma USB dock en Mount Conversion service mogelijk

Nadelen

• Gebruikelijke vervorming voor een 24mm
• Gevoeliger voor nevenbeelden dan de andere Sigma Art lenzen

Te lang niet gelezen? Voor 900 euro is de Sigma 24mm f/1.4 Art een koopje

Wie een camera met een APS-C sensor heeft en op zoek is naar een beeldhoek die ongeveer overeenkomt met die van een 35mm lens op een full-frame sensor, moet absoluut eens kijken naar de Sigma 24 mm f/1.4 Art. Kwalitatief gezien zou iedere prosumer of ambitieuze amateurfotograaf met een Canon camera met een APS-C sensor (Canon 70D, Canon 7D mk2), die houdt van reportagefotografie, straatfotografie of landschapsfotografie een Sigma 24mm f/1.4 Art of een Sigma 18-35m f/1.8 Art op zijn camera moeten hebben. Het zijn de twee lenzen die op dit moment, getest op een Canon camera met APS-C sensor bij een brandpuntsafstand van 24mm (38mm omgerekend naar full frame equivalent) bovenaan in onze RAW scorelijsten (kies 35mm als brandpuntsafstand FF equivalent) waarop de objectieven zijn getest) staan. Deze twee Sigma lenzen leveren een zichtbaar hogere beeldkwaliteit dan nummer drie, de Canon 24 mm f/1.4 L II, die op zijn beurt de rest van de concurrentie weer achter zich laat. De Sigma 18-35mm f/1.8 presteert op een Canon camera met APS-C sensor in onze testen optisch net zo goed als de Sigma 24mm f/1.4 Art, biedt het voordeel van een zoom, maar is minder lichtsterk. Dat laastste aspect wordt door een specifieke groep fotografen zeer belangrijk gevonden. Fotografeer je onder moeilijke lichtomstandigheden, houdt je van het fotograferen met een vast brandpunt of wil je een onderwerp van de achtergrond isoleren met mooie bokeh, dan is de Sigma 24mm f/1.4 Art een absolute aanrader.